Banner okolicznościowy

Ostatnie honory dla pierwszego przewodniczącego

Sty 03, 2013

Związkowcy pożegnali Henryka Sienkiewicza, pierwszego przewodniczącego górniczej "Solidarności" i posła na Sejm RP z ramienia Komitetu Obywatelskiego "S", ale również znakomitego pilota szybowcowego i samolotowego, instruktora pilotażu oraz wieloletniego członka kierowniczych gremiów krajowych i międzynarodowych organizacji lotniczych. Uroczystości pogrzebowe zmarłego 29 grudnia ub.r. działacza odbyły się w środę na katowickim cmentarzu komunalnym przy ulicy Murckowskiej.

Henryk Adam Sienkiewicz urodził się 17 listopada 1931 roku w Lublinie. Ukończył Wydział Górniczy Politechniki Śląskiej w Gliwicach, a w 1973 obronił pracę doktorską.

Pracował w lubińskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Kopalni Rud Miedzi (1960-1974), a następnie w Głównym Biurze Studiów i Projektów Górnictwa (1974-1986), gdzie jesienią 1980 roku wstąpił do NSZZ "Solidarność" i został wiceprzewodniczącym zakładowych struktur Związku. Delegat na I i II Walne Zebranie Delegatów (WZD) górniczej "S", I i II WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego "S" i I Krajowy Zjazd Delegatów "S". Od lutego do listopada 1981 roku szef Krajowej Komisji Koordynacyjnej Górnictwa "S". Po ogłoszeniu stanu wojennego przez trzy tygodnie poddawany codziennym przesłuchaniom. W sierpniu 1988 roku członek sztabu wspierającego strajkujących górników z Jastrzębia i okolic. Uczestnik Zgromadzeń Działaczy NSZZ "S" Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Łączy (luty 1988) i Ustroniu-Polanie (luty 1989), przewodniczący Regionalnego Komitetu Wykonawczego "S", członek Krajowej Komisji Górnictwa "S". W latach 1989-1991 poseł na Sejm RP z listy Komitetu Obywatelskiego "S"; reprezentował okręg wodzisławski. Potem współpracował z Krajową Partią Emerytów i Rencistów.

Pasjonat lotnictwa. Od 1952 roku członek Aeroklubu RP. Dwukrotny samolotowy mistrz Polski jako nawigator w załodze ze Zbigniewem Rawiczem (1958, 1959) i wicemistrz z Marianem Porwołem (1961). Zwycięzca jako pilot w III Rajdzie Samolotowym Dziennikarzy i Pilotów (1964). Od 1990 do 1993 roku prezes Aeroklubu Polskiego, w latach 1991-1995 wiceprezydent Międzynarodowej Federacji Lotnictwa, a od 1991 do 1997 roku wiceprzewodniczący Krajowej Rady Lotnictwa.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Niech spoczywa w pokoju!